Cape Cod

Na een paar dagen gestudeerd te hebben moest er ook weer ontspannen worden. En waar kun je dat beter doen dan op de plek waar de Amerikanen uit Massachusetts (voornamelijk) dat zelf doen: Cape Cod!
Een soort schiereiland een stuk onder Boston. Je hebt gelijk het gevoel dat je echt op een eiland zit, tenminste dat had ik.
Het is ook een deel van Massachusetts (welk deel eigenlijk niet) met veel geschiedenis. Bovendien is het voor de rijke lui een soort “buitenverblijf”. Dan kom je dus ook al snel de volgende gasten tegen: Barack Obama, Henry Ford, Martin Luther King Jr., Benjamin Franklin and Thomas Edison, Oprah Winfrey and Marilyn Monroe, Amelia Earhart and Albert Einstein.
We verkeren inmiddels dus wel in een redelijk gezelschap ;-)!
Na ’s ochtends boodschappen te hebben gedaan zijn we daarna richting Cape Cod gegaan. Eerst helemaal naar het bovenste puntje, Provincetown gereden. Hier hebben we het Pilgrim’s Monument beklommen. Dit is het hoogste granieten bouwwerk van Amerika en tevens het hoogste uitkijkpunt van Cape Cod. Vanaf hier had je dan ook een prachtig uitzicht over Cape Cod (zie de foto’s).

Hierna zijn we doorgereden naar Marconi Beach, dat sinds 1961bij Cape Cod’s National Seashore hoort nadat JFK daarvoor heeft gezorgd. Tijdens de oorlog was dit strand een uitkijkpost en werd er in 1903 het eerste draadloze bericht de wereld ingezonden. Hier hebben we even een uurtje gelegen, helaas trok er net wat bewolking over, dat was om meerdere redenen toch wel erg jammer..., dus zijn we doorgereden naar Hyannis Port. Ik zie mezelf daar wel een vakantiehuisje hebben, zeilbootje erbij, wat wil je nog meer.
Hyannis is een schattig vissersdorpje en er vlakbij ligt Hyannis Port. Dat is ook waar het landgoed van de Kennedy’s ligt (ja die vind ik wel interessant, mocht het nog niet duidelijk zijn). Als echte toeristen hebben we dan ook even een stukje gelopen zodat we de huizen van Joe en Rose, Ted, Robert en John Kennedy hebben kunnen bewonderen. De huizen zijn trouwens nog steeds eigendom van de familie.
Na dit, voor mij indrukwekkend, stukje van de Cape te hebben gezien begon het tegen etenstijd te lopen, daarom zijn we toen naar Sandwich gereden. Ook een dorpje aan het water. Vlakbij de vuurtoren en de National Coast Guard hebben we toen even wat gegeten. Apart was nog dat om een uur of 9 de Amerikaanse vlag bij de Coast Guard naar binnen werd gehaald. Dat gebeurde onder het spelen van het Amerikaanse volkslied, wel apart, we vroegen ons af of dat iedere dag gebeurd. Ook bij de United Nations in NY hebben we zoiets gehoord. Iedere dag gaan alle (en het zijn er nogal wat, namelijk 192!) vlaggen eraf en ’s ochtends er weer op!

Na een heerlijke dagje Cape Cod zijn we rond 22u weer richting Cambridge gereden en hebben we weer een geslaagde dag gehad. Morgen gaan ook wij natuurlijk de finale kijken in een bar in Boston waar alle Nederlandse studenten zich verzamelen. Dan nog een paar dagen studeren, mid terms maken en essays schrijven en dan is het alweer donderdag, en dat betekent: Washington D.C.!